Anzeige

Chrischan un Guschi sitt mol wedder op de Rentnerbank, de mit’n Rüüg an de lütte Wand twüschen de beiden Garaschen steiht. So künnt se över de Opfahrten bit op de Straat kieken un beluern, wat in de Naverschap passeert.

„Du Guschi“, fangt Chrischan an, „kannst du mi anner Week mol hölpen? Ick mutt dat Dack vun unsern Goornschuppen dicht maaken. De ole Dackpapp lött den Regen dörch. Ick heff all niege Papp besorgt, man mit de langen, stiefen Bahnen kaam ick alleen nich trech. Dor bruk ick een tweeten Mann op een tweete Ledder, de dat swatte Tüchs mit anfaat. Anners ward dat allens scheef un krumm.“ „Is good, Naver“, antert Guschi, „woveel Tied brukt wi dorför?“ Chrischan wackelt een beeten mit’n Kopp. „Een Vörmeddag schall woll langen. Dat Fastnageln vun de Kanten, dat schaff ick ok alleen. Wenn dat Wedder mitspeelt, gaht wi glieks Maandag dorbi.“ Guschi överleggt kort: „Maandag passt nich. Dor gah ick mit mien Kumpel to’n Swümmen un achteran in de Sauna. Denn kaam ick erst halvi twee na Huus.“ „Oha“, seggt Chrischan, „Deenstag kann ick nich. Dor schickt mien Fru mi to’n Wuchenmarkt un op den Trüchweg gah ick jümmer to’n Rentner-Treff in dat Bäckerie-Café. – Kannst’ ok mol mitkaamen, denn weest du glieks, wat in Lüttenbeeken los is. Brukst gor keen Zeitung to lesen.“

Guschi grient över dat Terminproblem un vertellt, dat he an’n Mittwuch gor keen Tied hett. Dor mutt he Klock ölven de lütte Enkeldochter vun de School afhaalen. De grote kümmt to’n Meddageeten un mutt achteran noch to Klaveerünnericht. „Wat is mit Dünnersdag?“ fragt he. „Geiht nich!“ winkt Chrischan af, „nu lach blots nich, – aber dor mutt ick mit mien Fru to Senioren-Yoga in de VHS.“ „Schiet ok!“ schimpt Guschi, „Freedag klappt ok nich. Ick heff een Termin bi den Dokter. Dat kann duern, wiel he mien Knee röntgen will.“ „Maakt nix!“ meent Chrischan, „dat ward mi sowieso to knapp, wiel ick Klock twee bi den Putzbüdel anmeld bün un achteran föhrt wi na dat Buerncafé. Dor gifft dat een plattdütschen Vördrag un Koffie blangenbi.“

„Denn nützt dat nix“, grient Guschi, „denn mütt wi an’n Sünnabend dorbi, liekers wi dat as Rentner ja eegentlich nich mehr wullen.“ Chrischan nicköppt: „Dat is ja woll echten Rentner-Stress, wat?Segg mi blots mol, to welk een Tied hebbt wi fröher blots in unsern Beruf arbeid?“

Vorheriger Artikel360-Grad-Sehanalyse – Neu und einmalig in Neumünster
Nächster ArtikelDas Café Obsthof auf Gut Stubbe