Wat is Glück?
Op de Bank, de direkt an den Haven vun Laboe steiht, dor, wo dat üm de Eck op de Promenade geiht, sitt Momme Hansen un sien Fründ Peder Jessen. De beiden olen Fischer hebbt sick op den Padd maakt mitsamt eer Fohrrööd op den Ostsee-Radweg. „Wi wüllt de See, wo uns Fanggrünn liggt, mol vun de Landsiet bekieken“, hett Momme seggt, „för so een Landgang harrn wi fröher doch gor keen Tied – al gor nich in de Sommersaison.“ Vörgüstern sünd se in Poggenby losföhrt un bit na Eckernför kaamen. Güstern hebbt se in Holtenau bi een Fischer-Kolleg övernacht un nu sitt se dor in Laboe op de Bank. So üm de Meddagstied kriggt se, meist automatisch, Hunger. An de Havenkant hett so een Opstellplakat stahn. Dor stunn:
„De Minsch brukt frische Luft un Fischbrötchen!“
Dat hett de beiden Schipper-Rentner gefullen. Also Fohrrööd fastmaakt un glieks op den Wagen mit dat Küsten-Sandwich tostüert. Un nu sitt se dor op de Bank, satt un selig in de Sünn, un bekiekt sick dat Getümmel rund üm den Haven. „Wat hebbt wi för een Glück mit dat Wedder“, süfzt Peder Jessen. „Dat nöömt de jungen Lüüd nu Teiming“, antert Momme. „Nich mehr Glück?“, schüddköppt Peder. „Aber wat is denn Glück?“
De Een seggt so, de Anner so
Nu sinneert de beiden Frünn un kaamt övereen, dat een Barg Geld noch lang nich glücklich maakt, vun wegen de Sorgen, de man denn hett, dat dat Geld nich wegkümmt. Se sünd sick ok eenig, dat dat nich jümmer dat reinste Glück bedüüd, wenn twee Minschen tohoop kaamt un heiradt. Wokeen mit siene Arbeid tofreeden is un dat, wat he oder se maakt, ok würklich geern deit, de hett Glück. „Tja“, grient Momme, „wenn ick mi dat so genau bekiek, hett de Mann mit dat dicke Ies op de Hand jüst Glück hatt. De Möw hett sick leever de Kantüffelstäbchen vun den lütten Jung blangenan haalt.“ „Hest recht“, grient nu ok Peder, „un de Fru, de dor so wütig mit de Been trampelt, glöövt ok nich, dat Möwenschiet op den Kopp Glück bringt. Dat blifft blots Möwenschiet. Man de junge Deern gegenöver hett Glück, dat de Möw nich op se zielt hett!“
„Denn is Glück woll sowat as Ansichtsaak“, överleggt Momme, „man ick weet seeker, dat dat een Glück is, dat wi blots noch bit Kalifornien in de Pedalen pedden mütt un bi dienen Swager övernachten. Mi deit al de Mors weh.“
Birgitt Jürs
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schrifft de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Vertellen“, weer 15 Johr as free Mitarbeiderin bi den „Holsteinischen Courier“ un gifft eer Wark geern bi Lesungen to’n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer – jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fi enet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
