Bi Familie Mathiesen is mol wedder Grotöllern-Tied. Mien Fründin Lisa is mit eern Mann to een wichtigen Termin ünnerwegens. Aber dat maakt för de Kinner gor nix. De freut sick, dat se bi Oma un Opa tweemol slaapen dörft. För Mathias mit sien neegen Johr is dat Beste, dat se vun Opa mit dat grote Auto vun de School afhaalt ward. Den lütten Markus is wichtiger, dat Oma sien allerleevstet Eeten op den Disch bringt: Kantüel-Pankooken mit Appelmus.
Glieks nah dat Meddageeten ward Schoolarbeiden maakt. Mathias schall so veel Flüsse opschrieven, as em infallt. Dor nümmt Oma de Landkort to Hölp. De Lütt sitt an den Stuvendisch un reekend siene Opgaaven för de erste Klass. „Mist!“ seggt he, as Opa em bedüüd, dat he sick vereekend hett, „dor he ick mi blots verschreeben. So’n Schiet, nu is de ganz Siet in mien Heft nich mehr schön.“ „Tja“, sleit Opa vör, „du kannst de neegste Opgaav ja utreeken un dat Ergevnis liesen vör di hingrummeln. Wenn ick nicköpp, schri st du dat hin un wenn ick schüttköpp, hest du een tweete Schangs!“ Dormit is Markus forts inverstahn. He will doch een örnlich Huusopgaav afl evern. Jüst as se bi de letzte Reeknung sünd, pingelt dat. Mathias suust an de Huusdöör un lött Opas Fründ Gustav rin. „Ick bün glieks fardig mit Reeken!“ krakeelt de Lütte, „denn künnt wi all tosaamen Mau- Mau speelen!“ Gustav lacht. „Tööv mol, reeken kann ick ok. Woans gung dat nochmol … Dree mol dree is Dünnersdag un Niejohr weer de erste. Pi mol X is Paddelboot mol Fierabend is glieks Fröhstück. – Jaaa, dat is Reeken-Kunst!“ „Nee, dat is Reeken-Quatsch!“ grient Mathias, „kannst du dat noch mol opseggen?“ Nu lacht un öövt se all so lang bit se dat künnt un Markus de Korten op den Disch packt. „Töövt wi mol af, wo wied ji kaamt mit de heele Reeken-Kunst. Ick glööv, hüüt treck ick ju af un gewinn de Överaschung, de Oma dor inpackt hett.“