Fragt een de olen Lüüd, denn vertellt se: „De November is de Karkhoff-Maand.“ Dor mütt de Sommerbloomen rut, wiel se verblöht sünd. Dor ward de Graffstell schier maakt un mit Dannengröön afdeckt to’n Överwintern. Mennigeen Familie gifft sick grote Möh mit de Winterdekoratschon oder hett den Goorner dormit beopdragt. Dor süht een penibel in Reeg leggte Spitzen vun Blautann afwesselnd mit lütte Twiegen vun den Levensboom – un dat Ganze noch ümrahmt vun Islandmoos – dat reinste Kunstwark. Bi anner Lüüd liggt een Gesteck ut Grööntüg un Kienappels an de Steed, wo sünst de Bloomen stunnen.
Mit de Natur reeken
Een Tied lang weer dat ok in Mode, Schalen ut Ton to beplanten un besteeken mit allerhand Gröntüg. Dat seh schön winterlich ut un de Goorner hebbt de Schalen mit Dannappels, Ilex un dröge Blööden schmückt. Man dörch
Regen un Frost sünd de Ton-Schalen tweifroren un leegen na Wiehnachen in Schoren op dat Graff. Den Rest an „Unordnung“ hebbt de Kreihen un Katteeker hinkreegen, de sick mit Vergnögen över dat Angebot an rode Beeren un Dannappel-Körner hermaakt hebbt. De Vagels un de Katteeker sünd op den Karkhoff to Huus un dat gifft ok een lütt Rudel Rehe, de eer eegen Opfassung vun de Graffgestaltung hebbt. Denn süht de lütte Placken vör den Graffsteen, wo güstern noch de Steefmodderchen blöht hebbt, annern Dag as raseert ut. Dat gifft ok Graffstellen, üm de sick nüms mehr kümmert. Dor övernümmt denn de Natur de Gestaltung mit Disseln un Fingerhot, Brennetteln un hooget Gras un de wilden Kaninken tummelt sick dortwüschen.
Een Placken to’n Utrohen
De grote Karkhoff in Kiel oder Niemünster is dörch de olen Bööm un Hecken as een Park un veele Lüüd nutzt dütt Gelände för eeren Spazeergang. Wokeen opmerksam is, kann an de Graffsteeden meist de heele Stadtge- schicht aflesen oder manch een‘ kunstvullen Graffsteen bewunnern. Miene Fründin Elfie maakt eeren Gang över den Karkhoff elk een Sünndag, wenn dat Wedder mitspeelt. „Dor kaam ick so fein to Roh“, seggt se, „un mennigmol draap ick Frünn oder Navers, mit de ick denn een lütten Klönsnack hool. So bün ick jümmer good informeert. Annerletzt heff ick Guschi Sievers mit siene lütten Enkelkinner draapen. De hebbt mi vertellt, dat se mit eeren Opa jümmer na den lütten Goorn gaht. Dormit hebbt se dat Graff meent. Dor dörft se harken un mit de Geetkann pütschern. – Süh, so hett jedereen sien eegen Beziehung to een Karkhoff.“
Birgitt Jürs
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schrifft de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Ver- tellen“, weer 15 Johr as free Mitarbei- derin bi den „Holsteinischen Courier“ un gifft eer Wark geern bi Lesungen to’n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer,- jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fienet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
