„Ach, wat is de Harvst doch för een schöne Johrstied“, swöögt Guschi Sievers, „dor ward dat Johr langsam rund und allens, wat ick in den Goorn an Arbeid rinsteeken he, dat krigg ick nu, – so toseggen as Belohnung, wedder trüch.“ Dat lücht mi in. De Plackeree mit dat Ümgraven in’t Fröhjohr, dat Harken un Beete trechmaaken, dat Utseihen oder Planten is doch een swore Arbeid. Ok dat Unkrut trecken, dat Pikieren vun de lütten Planten, dat Hochbinnen vun Arfen un Bohnen un ok dat veele Slepen vun de sworen Geetkannen is nich licht. Dor freut sick de Goorner, wenn allens schön wasst un gröönt, de Kantü eln jüst de richtige Portschon an Regen kriggt un jümmer denn de Sünn schient, wenn dat an’t Arnten geiht. „Mi gefallt dat ok beeter, wenn de grulige Sommerhitten vörbi is“, sinneert Guschi, „lever treck ick mi een Jack över, as dat ick anduernd mit dat Daschendook den Sweet afwischen mutt.“
Rundüm tuuschen
Miteens kümmt sien Fru Mathilde ut de Döör. Se hett rode Backen, Sweet op de Stirn un stöhnt: „Ach, wat is de Harvst blots för een anstrengende Johrstied. Guschi bringt mi elk een Dag sodennig veel Gröntüch in’t Huus, dat ick de heele Wuch an’t Inwecken bün.“ Se mutt sick erstmol verpusten. Dor steiht ok all Ute Holtappel blangen de Huusdöör un langt Mathilde twee Glöös mit sülvstmaakte Tomatensooß. „Dorför krigg ick vun mien Naversch jümmer wat vun eer Plummus af!“ strahlt se, „Bi Arthur gifft dat Quittenkompott, un bi Chrischan Kirschsaft vun siene Schattenmorellen. So tuuscht wi uns dörch de Naverschap.“
Wat för’t Oog
As de Schoolkinner mit Hännvull bunte Blädder vörbikaamt, fallt uns op, dat de Harvst ok de Johrstied mit de schönsten Farven is. Elk een Johr süht de Ümgevung anners ut. Dor maakt uns de Natur noch mol klor, wat se allens kann un verwöhnt uns Oogen un de Seel bevör de griese Johrstied anfangt. Jüst as wi noch staht un uns över all dat Schöne wunnert, kümmt Franz op sien Fohrrad üm de Eck. All vun Wieden seht wi em mit so’n lütt Paket winken. As he bi uns afstiggt, röppt he uns to: „Dat Tööven hett een End! – Ick he se! De erste Packung mit Spekulatius. – Wat is doch de Harvst för een schöne Johrstied. Dor gi t dat endlich wedder brune Kooken un so … !“
Birgitt Lürs
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schri t de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Vertellen“, weer 15 Johr as free Mitarbeiderin bi den „Holsteinischen Courier“ un gi t eer Wark geern bi Lesungen to’n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer, – jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fi enet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
