Jümmer noch steiht de Klönbank op de Grundstücksgrenz vun Guschi Sievers un Chrischan Möller. Un jümmer noch dröppt sick dor de heele Naverschap to‘n Klönsnack över allens, wat de Welt bewegt. Vun wegen dat unbestännige Aprilwedder hett Guschi dor sogor een olen Sünnschirm opstellt un fast an de Bank anlascht, dat de Wind nich mit em afhuult. So blifft de Bank dröög un mutt nich na elk een Regenschuer afwischt warrn. Annerletzt seeten de beiden Oolen mol wedder dor, as Franz Holtappel mit een vull bepacktet Fohrrad vörbikeem. „Wo wullt du denn op af?“, fragt Chrischan. „Ach, ick probeer jüst mol ut, woans sick dat mit so veel Gepäck stüern lött“, grient Franz, „wi wüllt in de Ferien op Fohrrad-Tour mit de Kinner.“ Guschi nicköppt, „dat hebbt wi fröher ok allens maakt. Man denn harrn wi ok mol Lengen na de Ferne.“ Franz sett sick daal. He kennt de Vertellen vun de Reise-Belevnisse. „Wo wüllt ji dütt Johr denn hin?“ „Op de Insel!“, kriggt he batz to Antwort. „Schall ick raden?“ fragt Franz, „Villicht Sri Lanka?“ Guschi smustert in sick rin: „Nee, wi föhrt na Amrum un de Möllers wüllt na Schönbarg.“ Dor ward Franz doch stutzig. „Dat is nich jüst wied weg, – keen echte Ferne.“
Urlaub in‘t eegen Land
Chrischan treckt de Oogenbrauen hoch un bericht, dat Peemöllers na St. Peter-Ording wüllt un Jensens an de Schlei. „Dütt Johr blievt wi in‘t Land. Wi hebbt dat an den Stammdisch lang un breed besnackt, dat wi de Lüüd ut de Ferienorte good verstahn künnt, wenn se jammert vun wegen den Over-Tourism. Wenn dor in de vergangen Johren jümmer mehr Lüüd Urlaub an de See un Urlaub vun de Grotstadt maaken wullen, sick aber jüst so as in de Grotstadt opföhrt hebbt, denn hett dat de Sleswig-Holsteener stört in eer kommodiget Weltbild. Dorüm hebbt wi an den Stammdisch beslaaten, dat wi hier in uns Land Urlaub maakt. Wi besett denn sodennig de Betten, dat nich ganz so veele Frömde hier Platz hebbt. Wi kennt uns ut mit de norddütschen Gewohnheiten un stört dat kommodige Weltbild nich so. Wi verstaht de Spraak op Hoch- un Plattdütsch un laat uns ok vun so‘n beeten Wind nich ümweihen. Baabento beswert wi uns ok nich bi de Kurverwaltung, wenn dat Water vun de Nordsee jüst nich dor is, – wi weet ja, dat kümmt wedder.“ Guschi nicköppt un sinneert: „Dorüm hebbt wi uns to de Akschon Betten besetten entslaaten. Woans schall man denn anners to Roh kaamen, wenn nich bi uns in Sleswig-Holsteen?“
Birgitt Jürs
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schrifft de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Vertellen“, weer 15 Johr as free Mitarbeiderin bi den „Holsteinischen Courier“ un gifft eer Wark geern bi Lesungen to‘n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer, – jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fi enet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
