Wat maakst du Ostern?“ fragt mien Fründin Lisa, „wüllt wi tosaamen fröhstücken, – mit all de Kinner Ostereiersööken in uns groten Goorn?“ Sowat laat ick mi doch nich tweemol fragen un beed glieks an, dat ick den Osterzopf ut Hefedeeg mitbringen kann. „Kannst du ok för Ostereier sorgen?“ överleggt Lisa, „miene beiden Jungs kiekt mi all jümmer so nipp op de Finger as wenn se weeten wüllt, wokeen de Osterhaas is.“ „Na Klor!“ grien ick, „du weest doch, ick heff de veelen bunten Papp-Eier. De warr ick mit Ostergras utstaffeern un mit Söötkram füllen.“ Man Lisa leggt mi noch an‘t Hart, dat de Osterhaas leever lüttet Speeltüch un weniger Schokolaad bringen kann. „Un denk dor an, dat de Tweeschen Anne un Liese jümmer dat Sülbige hebben wüllt un de lütte Anton is erst dree Johr old.“
Ick heff denn för elk een Kind een Stock trechmaakt mit recht veel Schleufenbänner an dat eene End. So stunn ick vör de Döör un verklor de Budjers, dat se dorför een gooden Platz in den Vörgoorn utsööken schüllt. Dat sünd Flaggen för den Osterhaas, de em Bescheed geevt, dat hier Kinner wahnt, de op em töövt. In de Twüschentied kunn ick gau mit Lisa de Papp-Eier in den Achtergoorn versteeken. Knapp, dat wi mit uns Fröhstück fardig sünd, wüllt de Kinner sööken, wat de Osterhaas jichtenswo wat versteeken hett. All suust se över den Rasen un kiekt achter Büsch un Bööm. Dat gifft jedet Mol een Juchen, wenn se een buntet Ei entdeckt hebbt. Opgeregt bringt se de Papp-Eier in Lisas groten Korf. De lütte Anton lacht mit de annern Kinner un fangt an, de bunten Eier in een lange Reeg op den Rasen to postieren. „Ostereier-Straat!“ lacht he.
In de Wahnstuv op den groten Teppich packt de Lütten de Papp-Eier ut. Se freut sick över de Mini-Daschenlampen un de Halsdööker, de se dor find. Forts bind se de Dööker üm den Kopp un speelt mit de Daschenlampen Forscher in den düstern Keller. Wi Groten sett uns nochmol üm den Fröhstücksdisch to‘n Klönen. Op eenmol springt Lisas Süster op: „Wo is Anton? Ick hör em gor nich.“ Lisa kiekt üm de Eck. „Dat mütt ji ju sülben ankieken,“ smustert se. Anton sitt midden mang de bunten Papp-Eier un versöcht de Dinger optostapeln.Wenn he markt, dat dat so nich geiht, nümmt he dat Ei uteenanner, kippt den Söötkram ut un stapelt de Hälften. Dat em de Schokoladen-Eier nich wegrullt, hett he sick een Winnel ut dat Schapp haalt un bugsiert den Naschkram dor rin. Dorbi grummelt he vör sick hin: „Anton baut Ostereier-Torn!“
