„Nu ward Fröhjohr!“ jubelt mien Fründin Gesa, as se bi mi vör de Döör steiht. Na eenen Blick op den hellgrauen Hochnebel un op Gesas dicke Winterjack schüddel ick den Kopp. „Doch!“ smustergrient Gesa, „Kiek doch mol na buten! Markst du denn nix?“ Ick gah een poor Schreed nah’n Vörgoorn un bekiek mi de Sneeglöckchen un den wilden Krokus. „Dat meen ick nich,“ huchelt de Fründin, „du schullst mol röver na diene Navers kieken!“ Forts mark ick, wat Gesa meent. Dröben sünd Guschi Sievers un Chrischan Möller dorbi, de Rentnerbank ut de Garasch to hieven. Düsse deegte Bank ut Eekenholt hett Guschi för sienen Fründ un Naver dischert un de beiden hebbt se dat heele Johr över an de Wand twüschen de Garaschen stahn. Över Winter, – also nah den letzten Punsch vör Wiehnachen -, weer de Bank verswunnen. Dor stunn se bi Guschi in de Warksteed un wöör afsmirgelt un frisch ölt, dat se nu meist wedder nagelneed utsüht.
De beiden Mannslüüd fegt de letzten, dröögen Blädder weg un ruckelt de Bank op eeren Platz. Man good, dat ick mien dicke Strickjack anheff, denn dor mütt wi natürlich glieks eenen Klönsnack mit de Navers anfangen.“Ji wüllt woll pertu dat Fröhjohr rutlocken!“ uzt Gesa. „Ick glööv, se wüllt de Zettlöschen bi dat Opblöhen tokieken!“ lacht Mathilde un langt de beiden Mannslüüd eeren Koffiebeeker. „Hool mol eben!“seggt Guschi un gifft mi sienen Beeker in de Hand. Denn tüffelt he na siene Warksteed un kümmt mit een hölten Gestell trüch. He klappt dat uteenanner un stellt dat direkt vör de Bank. „Dunnerwedder, wat för een patenten Klappdisch!“ wunnert Chrischan. „Tja“, antert Guschi, „dor passt Mathildes Tablett genau baabenop. Heff ick utmeeten. Ick mag ja vun all de Bloomen in’t Fröhjohr de Märzen-Beeker an’n leevsten, – aber de mit de witte Bloom babenop dat geele Beer. Broot se nich üm düsse Tied in Bayern dat Märzen-Beer? Op jeden Fall hebbt wi nu för uns März-Beeker den richtigen Platz an de Rentner-Bank, – kann ja ok ruhig een Humpen sien!“
Zettlöschen = Narzissen, in manchen Gegenden auch Zeddelöschen geschrieben
