Wenn een bi een Theater arbeid, brukt man mennigmol veel Fantasie oder ok een Portschon Dörchsetzungskraft. Mien „Job“ bi de Neederdütsche Bühne is de Kostümbildneree. Elkeen weet ja: Theater – dat is de Saak mit Verkleeden. Liekers schüllt unsere Schauspeeler*innen nich „verkleed“ utsehn, man jüst so, as dat to de Person un de Rull, de se speelt, passt. Dat is mennigmol een vigeliensche Angelegenheit, de passenden Saaken ut den Kostüm-Fundus rut to sööken, intokööpen oder niege Kledasch – op Figur – to sniedern.
Optritt in Frack un Abendkleed
Vör een poor Johren harrn wi een Stück in de Gangen, wo twintig Lüüd mitspeelt hebbt – un dat noch in mehrere ünnerscheedliche Rullen. De Mannslüüd keemen för dat Spektakel op den Rennplatz oder op den Ballsaal all in’ Frack. Een junge Deern passt för de Ball-Szene perfekt in een knallrodet Abendkleed. Man bi dat Kleed weern de Schullern kumplett free – un dat weer Winter. Also kreeg Tina to dat rode Kleed noch een witte Stola ut Wildseide, dat se nich freert. As ick eer dat Prachtstück röver lang, schüddköppt se un fragt: „Worüm denn in Witt?“ Mi full so gau nix Beeteret in as: „Dat is as Erdbeeren mit Sahne. Dat Witte kümmt baaben op dat Rode!“ Baabento seh dat eenfach good ut. So kunn ick de junge Fru övertüügen.
Rut ut de Klamotten – rin in de Klamotten
Elkeen DorstellerIn in ünnerscheedlich Rullen bedüüd, dat se dat Kostüm een poor Mol wesselt, je na dem, wat se op de Bühne jüst de Marktfru, de Deenstdeern oder de Ballkönigin sien schüllt. För dat Ümtrecken weer aber jümmer knapp Tied. Also stunn ick in de Garderov un hölp bi den Kostümwessel – trock Rießverschlüsse op oder to, hool Jacken parat oder nehm dat afleggte Kostüm in Empfang, üm dat för den neegsten Optritt op rechts to dreihen un so to plazeeren, dat de Kostümwessel klappt.
Wiel dat in de Gardrov mit de veelen Lüüd bannig eng weer, stunn Tina een üm anner Mol dor un saustert: „Lang mi mol de Erdbeeren röver“ – un denn, wenn dat Kleed richtig seet: „Wo is miene Sahne?“
Also, bi de Generalprov hebbt wi noch dor över lacht, man achteran weer dat för dat heele Ensemble total normal. Jümmer, wenn ick in de Erdbeer-Saison vör de knallrode Pracht stah, mutt ick an dat Belevnis denken un denn kümmt mi glieks een Grientjer in’t Gesicht.
Fru Jürs:
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schrifft de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Vertellen“, weer 15 Johr as free Mitarbeiderin bi den „Holsteinischen Courier“ un gifft eer Wark geern bi Lesungen to’n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer – jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fienet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
Foto: Adobe Stock
