As wi uns, tosaamen mit de Navers, annerletzt bi de Rentner Bank draapen hebbt, keem dat Vertellen op dat Thema öller warrn. „Tja“, grient Mathilde Sievers, „dat scha st du blots, wenn du bi Tieden anfangst, gesund to leven!“ Is ja klor: Wokeen ungesund levt, de ward nich old. Mathilde hett ok glieks een gooden Ratslag. „Guschi un ick maakt in elk een Johr een Fröhjohrskur.“ Nu kiekt wi all afwesselnd op de beiden, wat se woll dormit meent.
Grönfoder un Ködelschaschlik
Guschi nicköppt: „Dat fangt in den Märzmonat all an mit Grönfoder. Knapp, dat de Bärlauch ut de Eer kümmt, krigg ick Pellkantüffeln mit gröne Soß. Dat gi t Salat mit Bärlauch, Löwenteen un Walnööt un wi maakt elk een Dag een Spazeergang rund üm de Siedlung.“ Na klor, Bewegung un gesundet Eeten gehört to een gesundet Leven dorto, – aber dat kann doch noch nich allens sien. In den April ward de Slagtall ropsett. Dor kaamt de Walkingstöcker ut den Keller. „Denn maakt wi alle twee Daag Ködelschaschlik!“ smustergrient Guschi, „över Winter un Fröhjohr nehmt de Hunnbesitter dat woll nich so genau mit dat Opsammeln vun all den Hunnschiet.
Denn hett man an’t Enn vun de Tour een ganze Reeg Hunnködel opspiesst.“ Nu is mi ok klor, worüm bi de Navers de Stöcker vör de Döör blievt.
Nette Navers un goode Frünn
To’n Opfrischen vun dat Bloot drinkt de beiden Saft vun Rode Bete un to’n Fröhstück grönen Tee. Op Beer un Snaps ward veer Weeken lang verzicht. „Achteran geiht uns dat richtig good“, bericht Mathilde, „besünners siet Guschi leest hett, dat een de seelische Gesundheit nich ut de Oogen verleeren schall. Dorför brukt man de sozialen Kontakte. Een schall sick mit Frünn draapen, snacken un sick dat recht wat gemütlich maaken. Schall sick sülvst wat günnen un sick geern ok gegensiedig verwöhnen. Dorüm laad wi uns bi de Fröhjohrskur jümmer an den Sünnabend nette Navers un goode Frünn in, kaakt wat Leckeres to Eeten un günnt uns een goode Buddel Wien. Op düsse Aart överstaht wi elk een Fröhjohr de Kur, blievt gesund an Liev un Seel, hebbt unsern Spass un ju niescheerige Bagasch hüüt mol fein an de Nees rümföhrt.“
Birgitt Jürs
De Leev to de plattdütsche Spraak hett Birgitt Jürs vun eern Grotvadder mitkreegen. Siet över 25 Johren schri t de Niemünsteranerin „Riemels, Leeder un Vertellen“, weer 15 Johr as free Mitarbeiderin bi den „Holsteinischen Courier“ un gifft eer Wark geern bi Lesungen to’n Besten. Siet 2007 bringt se de leevswerten Eegenschaften vun de Norddütschen in eer monatliche Kolumne in de „Lebensart“ to Papeer, jümmer ut den heiter-ironischen Blickwinkel un mit fi enet Geföhl för Land, Lüüd un Wöör.
